Daten, dat is een vak apart. Maar als je zoals ik single bent, moet je er zo nu en dan toch aan geloven wil je niet “door de herdershonden worden opgevroten” (Bridget J.). Laat ik een keer niet al te sceptisch zijn: het kán heel leuk zijn, mits je het volgende in je achterhoofd houdt.
Sinds vorige week is er een nieuwe bezigheidstherapie toegevoegd aan mijn portfolio. Ik ben nu namelijk ook publieksprofessional. Oftewel: betaald klapvee.
Soms komt het voor, zeker bij de wat grotere (live) shows, dat de zaal niet helemaal gevuld is. Je kunt je voorstellen dat een halflege zaal geen optimaal plaatje oplevert. In zo’n geval wordt een castingbureau ingeschakeld.
Vorige week had ik weer eens met mijn vriendinnetje Saskia afgesproken. We zijn oud-Disney gedienden. Zij is zo iemand die haar dromen najaagt. Net als ik hangt ze het motto aan ‘je moet doen wat je leuk vindt, waar je energie van krijgt, op jacht gaan, je dromen achterna.’ Op dit gebied heeft Sas wel een streepje op me voor. Ben ik pas sinds kort begeistert met dit blog, iets wat ik altijd al heb willen doen, Sas heeft inmiddels haar eigen design label. Lees verder
Als het al niet duidelijk was hoe dol ik ben op mijn stadsie Utrecht, bij deze nog maar een keer!
Hoe trots kun je zijn als inwoner dat je stad de ‘Grand Depart‘ van de fenomenale Tour de France, het grootste jaarlijkse sportevenement ter wereld, verzorgt. Zo trots, dat het niet in woorden is uit te drukken. Op 4 juli aanstaande om 14 uur is het zover; de eerste etappe. Een individuele tijdrit van 13.7 km. De tweede etappe, op 5 juli (13.45 uur) voert via de stad richting Neeltje Jans. Lees verder
Wat is dat toch met mij en sport? Behalve dan dat ‘het’ er vooral niet is. Daar breek ik nu al jaren, zonder veel resultaat overigens, mijn hoofd over. In mijn beleving bestaan er grofweg 4 typen sporters: manisch, emo, profi en autistisch. En de niet-sporter, maar dat is dus geen sporter.
Sinds vandaag tuin ook ik moes. Dit maakt mij een laggard op dit gebied, zo blijkt. Bij de hype-starter, AH, is de actie inmiddels alweer gestopt. Net nu ik mijn paprikaplantje vol trots in de vensterbank heb gezet. Het was me dan ook het werkje wel: tablet bewateren, wachten, kartonnetje vullen, zaadje erop, nog wat aarde en … Afwachten maar. Yep: ik heb groene vingers! Vol spanning gluur ik nu om de minuut richting het ondecoratieve bakje. Zie ik daar nu al iets groens? Oh nee. Het is het meegeleverde plantenlabel. Lees verder
Eindelijk was het dan zover. Na een vrij lange, lange voorsleep — ik vind het een traag seizoen — zijn de boeren (incl. Bert) met hun nieuw verworven liefje op citytrip gestuurd. Lees verder
