Een tijdje geleden stuitte ik op een interessant gegeven: de Broekriem. Dit is een initiatief om hoogopgeleide starters en inbetween-jobbers te inspireren en in beweging te zetten middels een activiteitenplatform dat ontmoetingen tussen collega baanzoekers faciliteert. Lees verder
Daten, dat is een vak apart. Maar als je zoals ik single bent, moet je er zo nu en dan toch aan geloven wil je niet “door de herdershonden worden opgevroten” (Bridget J.). Laat ik een keer niet al te sceptisch zijn: het kán heel leuk zijn, mits je het volgende in je achterhoofd houdt.
Sinds vorige week is er een nieuwe bezigheidstherapie toegevoegd aan mijn portfolio. Ik ben nu namelijk ook publieksprofessional. Oftewel: betaald klapvee.
Soms komt het voor, zeker bij de wat grotere (live) shows, dat de zaal niet helemaal gevuld is. Je kunt je voorstellen dat een halflege zaal geen optimaal plaatje oplevert. In zo’n geval wordt een castingbureau ingeschakeld.
Wat is dat toch met mij en sport? Behalve dan dat ‘het’ er vooral niet is. Daar breek ik nu al jaren, zonder veel resultaat overigens, mijn hoofd over. In mijn beleving bestaan er grofweg 4 typen sporters: manisch, emo, profi en autistisch. En de niet-sporter, maar dat is dus geen sporter.
Ik heb me weer eens online ergens voor ingeschreven. Geen datingsite dit keer. Hoewel ik gisteren las dat het eerste stelletje een feit is .. Bezorgd over het mogelijke vervagen van mijn digitale voetprint heb ik me daarom aangemeld bij Peerby. Alleen de naam al vind ik geestig, Peerby. Lees verder
